Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά: η γιορτή που θυμάσαι και ξεχνάς όσο έγιναν την υπόλοιπη χρονιά. Οι ημέρες που αναλογίζεσαι τι έκανες τις υπόλοιπες που πέρασαν. Γιατί;
Γιατί να μην είναι κάθε μέρα "Χριστούγεννα"; Γιατί περιμένουμε σπαταλώντας έναν χρόνο για μια μέρα; Γιατί περιμένουμε σπαταλώντας 6 ημέρες για μια κυριακάτικη βόλτα; Γιατί περιμένουμε να "γίνουμε μεγάλοι"όσο ακόμα βγαίνουμε ξέγνοιαστα;
Αυτό μας λείπει κατά βάθος: να βγούμε χωρίς λόγο, χωρίς να περιμένουμε κάτι.
Μου θυμίζει το συναίσθημα πριν 2,5 χρόνια που έφτιαξα το blog και δεν περίμενα τίποτα: το είχα φτιάξει για εμένα. Χαιρόμουν με την κάθε ασήμαντη πρόσκληση ή στιγμή. Τώρα ζυγίζω ποιός με κάλεσε, το μέρος, την ώρα, το impact. Τώρα περιμένω να κλείσει η ημέρα για να δω τα hits και με αγχώνει η διαδικασία τήρησης των ισορροπιών. Ποιών ισορροπιών; Αυτών που μας είπαν ότι πρέπει να τηρήσουμε ήδη από μικρά παιδιά.
Και τώρα όλοι περιμένουμε το άναμα των φώτων στο Σύνταγμα, ενώ κάθε μέρα περνάμε από εκεί και αφήνουμε σκουπίδια.
Αυτή τη χρονιά για εμένα έφυγαν και ήρθαν πρόσωπα, όπως σε όλους πιστεύω. Τίποτα το διαφορετικό, κι όμως όλα τόσο διαφορετικά, αφού για τον καθένα μας όλες αυτές οι στιγμές σήμαιναν κάτι άλλο, διαφορετικό, δηλαδή ξεχωριστό.
Όσα χάθηκαν, χάθηκαν για κάποιο λόγο: δεν υπάρχει τίποτα πιο κοινότυπο από αυτό, γι΄αυτό ίσως και να μην υπήρχε κανένας λόγος, μόνο εμείς.
Όσα ήρθαν, καλώς ώρισαν: για να τα υπάρχουν ακόμα στη ζωή μας, κάτι σημαίνουν, για εμένα, για όλους.
Πάντως όχι τυχαία.
Φέτος θα ευχηθώ να θυμηθούμε να ξεχάσουμε τις επιταγές του ημερολογίου. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μπορούμε να κάνουμε την κάθε μας ημέρα, και όχι δύο φορές τον χρόνο: να βάζουμε άχνη ζάχαρη σε κάθε μας σκέψη και ενέργεια όλον τον χρόνο!